Octubre /07 del 2.017  Argentina.
Lo extrañé
Abrí  el cajón del velador,
el papel del chocolate
                        resplandeció
escapando un rayo infinito
traspasando la vaga nota
                   vibrante,
               alucinante,
recostándose en el lugar
en que él no estaba.
El vació volcó la vista
hacia el agujero,
               preguntándome...
Ese rayo fulminante recorría
                    melodioso,
                        nostálgico,
                             oportuno
el lugar en qué él   se ausentaba.
                
La asertiva melodía pulsando
                    resonó
en  la templada caricia  invidente...
        descubrí la sensación
                         inminente,
                               poderosa,
                                  amorosa
de haber dado a luz junto a él
        ese lazo  inherente
                            innegable,
                                  nombrado amor.©

Lizbeth Aedo Castillo / Mony Delyz

     

Comentarios

Entradas populares de este blog

Amor U

Dormir Que el Despertar Se Avecina!